ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Τα αποτελέσματα του αγωνα του νυν προέδρου της κοινότητας Πωλυτσιανης και του υπεύθυνου της επαρχίας Πωγωνίου να μην ψηφιστεί και να μην υλοποιηθεί το έργο ενταξεως της επαρχειας Πωγωνιου σε φυσικό πάρκο είναι πασιφανή.Ποιο κάτω δημοσιεύουμε την ανώνυμη επιστολή απο κάποιους (πενηντα λεει) ανώνυμους συμπατριωτες μας. 
(λες δεν έχουν τη δύναμη η να φοβουνται να πουν το όνομά τους) .
Κάνουμε συμπαράσταση σε έναν ανώνυμο αγώνα ελπιζοντας να εχει απηχηση στις αρχες που απευθηνται και να πραξουν τα πρεπων

Πολυτσανη Αρχοντοχωρι

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΗΣΗ, ΤΟΥΣ ΚΡΥΡΙΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΔΕΡΟΠΟΛΗΣ ΠΩΓΩΝΙΟΥ. ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΠΩΓΩΝΙΣΙΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΥΣ ΜΑΣ ΠΟΛΥΤΣΑΝΙΤΕΣ.

Εμείς οι πολυτσανίτες που ζούμε προσωρινά στην Αθήνα μαζεμένοι σήμερα με λύπη πληροφορηθήκαμε για το τι συμβαίνει στο χωριό μας. Το γεγονός του κοψίματος των ξύλων στο δάσος του χωριού, μας προβληματίζει ιδιαίτερα. Ως αλβανοί πολίτες, φορολογούμενοι και ψηφοφόροι απευθυνόμαστε διαμαρτυρώντας στις αρχές για την παράνομη πράξη που πράττεται εις βάρος της περιουσίας μας που είναι ζωτικής σημασίας για την ύπαρξη του χωριού μας. Αξιότιμοι κύριοι, το δάσος της Γκορίτσας και του Παλαιόκαστρου δεν ήταν ποτέ κρατικό. Αυτά ανήκαν πάντα στο χωριό μας. Είναι νόμιμη περιουσία που ήταν αποτέλεσμα των αγώνων των προγόνων μας. Τα δάση, τα βοσκοτόπια, όπως και η καλλιεργήσιμη γη αγοράστηκαν από το Σουλτάνο το έτος 1840. Είναι το αίμα, ο κόπος και ο ιδρώτας των παππούδων μας. Δεν είναι απλά μια δασική έκταση. Είναι κειμήλιο για το χωριό μας. Επί κυβέρνησης Χότζα ανήκαν στο χωριό. Όπως και είναι καταγεγραμμένα στο κρατικό αρχείο. Ρωτάμε τώρα τι άλλαξε; Εμείς οι απόγονοί τους είμαστε αποφασισμένοι να βάλουμε όλες τις δυνάμεις να παλέψουμε με όλα τα μέσα για να αποκατασταθεί το δίκιο. Πιστεύουμε ακράδαντα στην Αλβανική Εξουσία, στην Αλβανική Δικαιοσύνη, στις εκλεγμένες αρχές, όπως και την Ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη που προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το πρόβλημα δεν δημιουργήθηκε από κανένα νόμο του κράτους. Το γνωρίζουμε. Οι αίτιοι έχουν όνομα, όπως και τα συμφέροντα έχουν όνομα και επίθετο. Για μας είναι αρπαγή της περιουσίας του χωριού, της δική μας περιουσίας. Ο νόμος είναι μαζί μας και θα το παλέψουμε μέχρι τέλους. Δεν μπορούν οι επιτήδειοι να μας πλανέψουν με ψέματα, ούτε παίζοντας το παιχνίδι ότι δήθεν η ευθύνη είναι στο Δημαρχείο, ότι όλα γίνονται με διαταγή του Δημάρχου. Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε ότι ο νεοεκλεγμένος Δήμαρχος είναι τόσο αυτάρκης που «αποφασίζει και διατάζει». Αυτά γίνονταν σε άλλες εποχές και σε άλλα συστήματα. Σας επαναλαμβάνουμε γνωρίζουμε το νόμο, που αρχίζει και πια είναι η μεγάλη απάτη. Απευθύνουμε έκκληση σε όλους τους χωριανούς μας όπου και αν βρίσκονται να ενωθούν μαζί μας να προστατέψουμε την περιουσία του χωριού μας. Πρωτίστως οι άνθρωποί μας που ζούνε στο χωριό, διότι παράνομα κλέβεται το ξύλο και το κλαδί αναγκαίο για το βιός μας. Απαιτούμε από το δημογέροντα του χωριού μας, μαζί με όλους των χωριών του Πωγωνίου να υψώσουν τη φωνή τους. Είτε να παραιτηθούν. Διότι όταν αρπάζεται η περιουσία μας τι έτσι ή αλλιώς είναι απλά ανύπαρκτοι. Λυπούμαστε για την απαράδεκτη στάση του διαχειριστή ο οποίος δεν προστατεύει την περιουσία του Πωγωνίου, αλλά πράττει ακριβώς το αντίθετο. Κάνουμε επίσης έκκληση στους νέους του χωριού αλλά και όλου του Πωγωνίου, να ενωθούμε σε μεγάλη διαμαρτυρία για τις παράνομες πράξεις. Επίσης θα κάνουμε ταχύτατα τα απαραίτητα διαβήματα να ενημερωθεί επίσης η Ελληνική Κυβέρνηση, η Βουλή των Ελλήνων, θα γνωστοποιήσουμε με συγκεκριμένο άρθρο επίσης τον αλβανικό και ελληνικό τύπο. Σας μιλούμε με την καρδιά μας, κοιτώντας σας κατάματα όλους ότι η κλεψιά της περιουσίας μας, προκαλεί και έναν μεγάλο διχασμό στους κόλπους του ελληνισμού της Αλβανίας. Δηλαδή κύριοι υπεύθυνοι για την αρπαγή θα γυρίσετε το Πωγώνι ενάντια της Δερόπολης; Δεν είμαστε πια ομοεθνείς; Ποιόν συμφέρουν τέτοιες παράνομες πράξεις; Θα σωθεί η Δερόπολη κόβοντας το δασάκι της Πολύτσανης; Καταπατώντας την περιουσία μας πιστεύουμε ανοίγει ένας κακός δρόμος για άλλα χειρότερα, όχι μόνο στο χωριό μας αλλά και σ’ όλο το Πωγώνι ή και αλλού. Πιστεύουμε στην δικαιοσύνη και στους νόμους του κράτους μας. Τέλος κάνουμε έκκληση σε όλους τους φίλους μας στο φ. μπ. να στηρίξουν την προσπάθειά μας. Να υψώσουν τη φωνή μαζί μας να διαδώσουν σε όλους τη σοβαρότητα του προβλήματος.

Από τη συνέλευση των πενήντα πολυτσανιτών στην Αθήνα

Δέλβινο και Τσαμουριά το τραγουδι

Δέλβινο και Τσαμουριά

Ιστορικά τραγούδια της Ηπείρου
Πρόκειται για το τραγούδι "Δέλβινο και Τσαμουριά" που παρουσιάζεται σε δυό μορφές. Την ελληνική και την αλβανική, με διαφορετικό ασφαλώς περιεχόμενο, εάν εξαιρέσουμε τους δύο πρώτους εισαγωγικούς στίχους. Το τραγούδι αναφέρεται στις αποφάσεις του συνεδρίου του Βερολίνου (1878), και της ειδικής διάσκεψης του Βερολίνου (1880), που μεταξύ άλλων καθόριζαν ως νέα συνοριακή γραμμή Ελλάδας - Τουρκίας, τη γραμμή του Πηνειού - Καλαμά. Αποφάσεις, οι οποίες, κατα την πάγια τακτική της, δεν έγιναν αποδεκτές από την Τουρκία, με αποτέλεσμα το ζήτημα των συνόρων να παραμείνει για χρόνια άλυτο και να πιέζει Έλληνες Τούρκους και Αλβανούς για την Ήπειρο. Οριστικό τέλος στη διαμάχη θα δοθεί 35 χρόνια αργότερα, δηλαδή μετά το τέλος των βαλκανικών πολέμων, και τις Συνθήκες Λονδίνου (17-5-1913) και Βουκουρεστίου (1-11-1913) που ακολούθησαν.
Δέλβινο και Τσαμουριά
Αρχικά θα εξετάσουμε την αλβανική μορφή του τραγουδιού που κατά την άποψη μας παρουσιάζει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Δέλβινο και Τσαμουριά
δεν τα δίνουν τα παιδιά
για νιζάμ του βασιλιά
του Γιουνάν του κερατά
πο' καμε πέντε παιδιά
να ζαπώσει την Τουρκιά
κι όλη την Αρβανιτιά
Το τραγούδι εκφράζει τα συναισθήματα των απλοϊκών αλβανών έναντι της Ελλάδος και του Βασιλέως Γεωργίου Α΄, στη φαντασία των οποίων καθίστατο τρομερός, και λόγω της πολυτεκνίας του πίστευαν ότι έμελλε να κατακτήσει ολόκληρη την Τουρκία και την Αλβανία. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι την εποχή εκείνη με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (3-3-1878) η Ελλάδα είχε ήδη προσαρτήση τη Θεσσαλία και τμήμα της Ηπείρου μέχρι τον Άραχθο, ενώ δεν είχε μεσολαβήσει ο ατυχής ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897.
Γλωσσικές παρατηρήσεις.
Στίχος 1 : Δέλβινο: Εννοείται ολόκληρη η περιοχή του Δέλβινου, του οποίου η πρωτεύουσα ήταν τότε έδρα διοίκησης.
Τσαμουριά : Περιοχή της Ηπείρου που περιλαμβάνει τις σημερινές περιοχές Φιλιατών, Μαργαριτίου και Παραμυθιάς. Δηλαδή ο σημερινός Νομός Θεσπρωτίας.
Στίχος 3 : Νιζάμ : Τουρκική λέξη που σημαίνει στρατός, (νιζάμης = ο οπλίτης του τουρκικού στρατού)
Στίχος 4 : Γιουνάν : Έλληνας (και Γιουνανιστάν η Ελλάδα). Η λέξη δεν περιέχει υβριστικό η υποτιμητικό περιεχόμενο. Χρησιμοποιείται από τους Τούρκους μέχρι σήμερα, και προέρχεται από την ελληνική λέξη Ίων.
Στίχος 5 : Παιδιά : Στην Ήπειρο, όπως και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, η λέξη παιδί, σημαίνει κυρίως το άρρεν τέκνο. Έτσι και εδώ νοούνται μόνο τα αρσενικά παιδιά του Γεωργίου Α΄ (Κωνσταντίνος, Γεώργιος, Νικόλαος, Ανδρέας και Χριστόφορος).
Στίχος 6 : Ζαπώνω : Ιδιοποιούμαι κάτι παράνομα, καταλαμβάνω αυθαίρετα (τουρκικά Ζαπτ = υποδουλώνω, κυριεύω, καταλαμβάνω).
Παραθέτουμε παρακάτω και την Ελληνική μορφή του τραγουδιού.
Δέλβινο και Τσαμουριά
Δεν τα δίνουν τα παιδιά
Δέλβινο και Τεπελένι
Πάλι ελληνικό θα γένει
Κορυτσά κι Αγιοί Σαράντα
Θα τα πάρουμε για πάντα
Αργυρόκαστρο κι Αυλώνα
Της Ελλάδας αρραβώνα.
Η ελληνική έκδοση του τραγουδιού ουσιαστικά αποτελεί απάντηση στην Αλβανική έκδοση. Αν και φτωχότερη σε στίχο και περιεχόμενο, άδεται με συνοδεία ηρωικού μέλους, χορεύται κατά τον συνηθέστερο τρόπο το ηπειρωτικών χορών, συρτός στα δύο, ζωηρά, και είναι πολύ διαδεδομένος ακόμη και σήμερα. Παραδοσιακά στην Ήπειρο, το Δέλβινο και Τσαμουριά το χορεύουν οι Δεξιοί και Ακροδεξιοί, ενω οι Αριστεροί προτιμούν τα Παιδιά της Σαμαρίνας.

Επίσκεψη του Πρέσβη της Ελλάδος στο Πωγωνι

Επίσκεψη στην επαρχία Πωγωνίου πραγματοποίησε την Κυριακή 5 Μαη ο πρέσβης της

Ελλάδος στα Τίρανα κ. Λεωνίδας Ροκανας μαζι με τον πρεσυη της Ελλαδος στο 

Αργυροκαστρο κ.Κοτροκοη

.Στην Πολυτσιανη πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τον επαρχο κ.Κυρο,τον προεδρο του

της Ομονιας Αργυροκαστρου κ. Μαλιουκη ,τον προεδρο του επαρχιακου συμβουλιου κ.

Ραφτη και κάτοικους που ειχαν ερθει απ ολες τα χωρια για την περισταση.

 Στη συνάντηση αυτή συζητήθηκαν κυρίως τα θεματα:

- το προβλήματα με την παράνομη υλοτόμηση στα δαση της επαρχιας

- τις κλοπες που έγιναν πρόσφατα 

- πρόβλημα με το τελωνείο το οποίο παραμένει κλειστό

- το   πρόβλημα του δρόμου

Η κατανόηση καθώς και η άμεση παρέμβαση στην περιφέρεια Αργυροκάστρου για την 

επίλυση μερικών από των προαναφερθέντων προβλημάτων μας δίνει ελπίδες για την καλή

εκβαση των θεμάτων

Ελεάνα Ζιάκου - Υποψήφια Ευρωβουλευτής

Κατάγεται από τη Δερβιτσάνη Δρόπολης.. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Τιράνων και κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου (LLM) στο Δίκαιο του Περιβάλλοντος και της Ενέργειας από το Καθολικό Πανεπιστήμιο του Leuven (Βέλγιο). Από τον Οκτώβριο του 2012 έως τον Φεβρουάριο του 2013 απασχολήθηκε ως ασκούμενη (Blue Book) στη Νομική Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην ομάδα ΜIΜΕ, με θέματα περιβάλλοντος, ενέργειας, επιχειρήσεων και εσωτερικής αγοράς.

 Έχει εργασθεί, επίσης, ως ασκούμενη στο Υπουργείο Εξωτερικών, στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε θέματα διεύρυνσης των Δυτικών Βαλκανίων και της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων. 

Απασχολήθηκε ως Παρατηρήτρια Βραχείας Διάρκειας (STO) στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη. Έχει συνεργασθεί, επίσης, με οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών στις Βρυξέλλες με σημαντική προσφορά στην έρευνα για την συγγραφή κειμένου πολιτικής σχετικά με την «Υφαρπαγή Γης στις Υποσαχάριες Χώρες της Αφρικής». 

Συμμετέχει σε εθελοντικές πρωτοβουλίες που σχετίζονται με την προβολή πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Κατεβαίνει ως υποψήφια Ευρωβουλευτής με τον συνδυασμό "Πράσινοι-Αλληλεγγύη-Δημιουργία-Οικολογία"

Ξεκινήσαν την αποψίλωση των δασών στο Πωγωνι και τα κρατικα ιδρύματα σιωπουν

Kryetari i komunës: Kam kërkuar ndërhyrje, por nuk më përgjigjen

Ankesa në të gjitha institucionet, por në vend të përgjigjeve, komuna kërcënohet që të heshtë

Rreth 6500 hektarë pyje në Komunën e Pogonit, që janë cilësuar me ligj “zonë e mbrojtur” po shkatërrohen nga një firmë private, ndërkohë që shqetësimi i kryetarit të komunës, i ngritur në të gjitha institucionet shtetërore, duket se ka rënë në vesh të shurdhët. Alarmi është dhënë prej më shumë se dy javësh, kur firma private ka nisur aktivitetin e saj, duke u bazuar në një licencë të përfituar me firmën e një kryetari fshati, që është në kundërshtim me ligjin, por kryetarit të komunës nuk i ka ardhur asnjë institucion në ndihmë. Madje, kryekomunari Thanas Qiro pretendon se jo vetëm që nuk është ndërprerë prerja e paligjshme e pyjeve, por edhe është kërcënuar nga Drejtoria Rajonale e Mjedisit dhe ajo e Shërbimit Pyjor në Gjirokastër. Po ashtu, ai shprehet se të gjitha institucionet shtetërore, deri te ministri i Mjedisit, Lefter Koka, heshtin për këtë problem dhe për këtë arsye i është drejtuar Kryeministrit.

Sipas të dhënave, prerja e pyjeve ka nisur rreth dy javë më parë, pikërisht në zonën e fshatit Hllomo, pikërisht në vendin e quajtur “Pllaja Hllomo”. Komuna e Pogonit në Qarkun e Gjirokastrës, që ka nën juridiksion edhe këtë fshat, sapo është vënë në dijeni, ka shkuar për të kontrolluar veprimtarinë, që sipas tyre është e paligjshme, por firma private, e cila po zhvillon këtë aktivitet, i ka paraqitur një kontratë, sipas të cilës është lejuar për prerjen e pyjeve nga Drejtoria Rajonale e Mjedisit dhe Drejtoria e Shërbimit Pyjor Gjirokastër, bazuar në një kontratë të firmosur nga kryetari i fshatit Hllomo, Theodhori Qehaja. Por, kryetari i Komunës Pogon, Thanas Qiro, ka deklaruar se kjo kontratë bie në kundërshtim me ligjin “Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore” dhe Vendimin e Këshillit të Komunës, nr. 14 të vitit 2007 “Për heqjen e kompetencave të Kryetarëve të Këshillit të Fshatit për lidhje kontrate me të tretët, pasi këtë kompetencë e ka vetëm Këshilli i Komunës.

Në këto kushte, ai ka kërkuar ndërprerjen e prerjes së pyjeve, por kjo nuk është arritur edhe pas një sërë ankesash, si në polici, ashtu edhe në institucionet e tjera të mbrojtjes së mjedisit.

Kryetari i komunës ka shpjeguar për Shqip se pyjet në Pogon zënë një sipërfaqe të konsiderueshme, rreth 6500 hektarë. E gjithë kjo sipërfaqe, që në vitin 2008 është kthyer në pronësi të Komunës Pogon dhe ekziston dhe një vendim i qeverisë për pyjet, sipas të cilit, pyjet në këtë komunë janë “zonë e mbrojtur”. “Në këtë zonë nuk lejohet shfrytëzimi i tyre, sepse komuna është në programin e Turizmit Alternativ Malor”, deklaron Thanas Qiro. Madje, ai shton se parcelat që priten në fshatin Hllomo pretendohet se janë pronë private, mirëpo, në fakt nuk kanë dokumentacionin përkatës dhe asnjë certifikatë pronësie.

Duke u nisur nga këto shkelje, kreu i komunës ka kërkuar më shumë informacion dhe ka rezultuar se kryetari i fshatit Hllomo e ka marrë këtë vendim i vetëm, pasi këshilltarët e fshatit dhe banorët e tij janë kundër shfrytëzimit të pyjeve. “Madje, ata shprehen edhe kundër kryetarit të fshatit, i cili ka vënë veton në dhënien e pyjeve për shfrytëzim. Prerja e druve në këtë kohë është një krim dhe masakër që kryhet nga firma, pasi nuk është periudha e tyre”, shpjegoi Qiro. Ai ka shpjeguar më tej se për këtë problem i është drejtuar me shkresa zyrtare Drejtorisë së Mjedisit në Gjirokastër, Drejtorisë së Shërbimit Pyjor, Prefekturës së Gjirokastrës dhe ministrit të Mjedisit, Lefter Koka. “Por, nga asnjë prej këtyre institucioneve nuk kam marrë asnjë përgjigje. Përkundrazi, na kërcënojnë që të mbyllim gojën, pikërisht Drejtoria Rajonale e Mjedisit dhe ajo e Shërbimit Pyjor”, shton ai. Kryekomunari thotë gjithashtu se ka kërkuar edhe ndihmën e Komisariatit të Policisë Gjirokastër, që ka dërguar disa herë punonjësit e policisë së zonës për pezullimin e punimeve. Duke parë se prerja e pyjeve vazhdon duke shkaktuar dëm të konsiderueshëm dhe ende nuk ka asnjë reagim, Komuna e Pogonit i është drejtuar edhe Kryeministrit Rama. Kreut të qeverisë i është sqaruar e gjithë situata dhe është kërkuar ndërhyrja e tij, i cili dje ka publikuar miratimin e projektligjit në fushën e mjedisit. Re. Rre.

                  Απο την εφημερηδα SHQIP

http://gazeta-shqip.com/lajme/2014/05/01/nis-shkaterrimi-pyjeve-ne-pogon-institucionet-heshtin/

ΚΩΒΟΥΝ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΣΤΟ ΠΩΓΩΝΙ

Skandal, nis masakrimi i pyjeve në Gjirokastër

Telnis Skuqi

GJIROKASTËR - Nëpunësi i Komunës së Pogonit, Pandeli Kuro, përdor vazhdimisht frazat “dhimbje”, “shkatërrim”, “papërgjegjshmëri”, “babëzi”, si dhe “masakër mjedisore”, kur më tregon me hollësi se, prej dy javësh një firmë private anonime ka nisur prerjen e drurëve të zjarrit në “Pllajën Hllomo”, në fshatin me të njëjtin emër, rreth 30 km larg Gjirokastrës.
“Më ndihmo të publikoj këtë masakër mjedisore, që po ndodh në fshatin Hllomo, pasi drejtuesit e institucionit rajonale, por edhe Prefektura e Qarkut të Gjirokastrës janë krejtësisht të papërgjegjshëm”, më lutet Kuro.
Sipas tij, në fshatin Hllomo, një firmë private, në kundërshtim me urdhërin e Ministrisë së Mjedisit, që ndalon kategorikisht prej datës 1 prill deri në 1 maj prerjen e pyejeve, ka nisur të masakrojë pyllin e Hllomos.
“Këta dinë vetëm të shkatërrojnë, sidomos ‘rilindasit”, të cilët sapo kanë ardhur në pushtet janë bërë të babëzitur”, thotë Kuro, i cili akuzon drejtpërdrejt përfaqësuesit lokalë të Lëvizjes Socialiste për Integrim (LSI).
Kuro nënvizon se, pylli i Hllomos është një zonë e mbrojtur dhe prerja e drurëve bëhet vetëm me pëlqimin e Ministrisë së Mjedisit.
“Nuk besoj se, Drejtoria Rajonale e Mjedisit (DRM) nuk është i informuar për këtë masakër mjedisore, pasi personalisht, por edhe si nëpunës i pushtetit vendor, i kam njoftuar zyrtarisht institucionet rajonale”, thekson Kuro.
Më tej, Kuro tregon peripecitë që ka përjetuar gjatë këtyre dy javëve.
“Çdo ditë, pothuajse, zbres në qytet për të takuar drejtuesit e institucioneve rajonale, por deri tani ata kanë heshtur”, rrëfen Kuro, ndërsa shton se si për ironi të fatin të gjithë të emëruarit vijnë nga LSI-ja.
“Prefektura, mjedisi, si dhe Drejtoria e Pyjeve drejtohen nga LSI-ja. Tani mendo se si mund të zgjidhet një problem”, pyet me habi Kuro.
Për të, “Pllaja Hllomo” është një zonë e mbrojtur me një vendim të institucionit të Prefekturës së Qarkut të Gjirokastrës, qysh në vitin 2006.
Për të prerë dru zjarri në këtë zonë të pyllëzuar duhet të paktën dy vendime, njëra nga Drejtoria Rajonale e Mjedisit, si dhe një vendim i Këshillit të Komunës.
“Prefektura e Qarkut të Gjirokastrës ka të drejtën e vetos, por deri tani më rezulton se asnjë nga këto tre institucionet nuk ka autorizuar firmën private të ndërmarrë një fushatë shkatërrimi prej 80 hektarësh”, specifikon Kuro.
“Më dhimbset kur shikoj se si këputen një nga një pemët në “Pllajën Hllomo” dhe askush nuk e ndalon këtë masakër”, shton ai.
“Vetëm policia lokale i është përgjigjur kërkesës sime, por ndien të pafuqishëm, pasi, pas drurëve të prerë fshihen persona me pushtet”, vijon Kuro.
Lidhur me këtë skandal, kryekomunari Thanas Qiro, nuk ka pranuar të intervistohet, pavarësisht se është telefonuar disa herë nga gazetari investigativ.

Το πασχαλινό μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου

ΠΑΣΧΑ 2014  

ΜΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΟΛΟΛΕΥΚΟ ΦΩΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

“Τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν καί φωτίσαντα πάντα δεῦτε προσκυνήσωμεν”   

Η Ανάσταση του Χριστού είναι εορτή πλημμυρισμένη με ολόλαμπρο φως. Και ακτινοβολεί κύματα φωτός προς όλες τις κατευθύνσεις της οικουμένης. “Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια”, ψάλλει η Εκκλησία• Και ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός συμπληρώνει: “Αὕτη ἡ τῆς ἁγίας Κυριακῆς λαμπρά και φαεσφόρος ἡμέρα, ἐν ᾗ τό ἄκτιστον φῶς σωματικῶς ἐκ τοῦ τάφου πρόεισιν (προβάλλει) ὡς νυμφίος ὡραῖος τῷ κάλλει τῆς ἀναστάσεως”.

1. Με την Ανάσταση ολόκληρη η κτίση αποκτά νέο φως. Το έρεβος της αμαρτίας, τα σκότη της αδικίας, του μίσους, του ψεύδους, του θανάτου υποχωρούν εμπρός στον θρίαμβο του Αναστάντος. Όπως συνοψίζει η θεία Λειτουργία του Μ. Βασιλείου: Ο Χριστός, “ἀναστάς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, καί ὁδοποιήσας πάσῃ σαρκί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν, καθότι οὐκ ἦν δυνατόν κρατεῖσθαι ὑπό τῆς φθορᾶς τόν ἀρχηγόν τῆς ζωῆς, ἐγένετο ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα ᾖ αὐτός τά πάντα ἐν πᾶσι πρωτεύων”.  Αυτό το μοναδικό Γεγονός εορτάζουμε σήμερα. 

Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός διακήρυξε ότι “Φῶς εἰμι τοῦ κόσμου” (Ιω. 9:5). Η αναλογία είναι προφανής. Το φως είναι εκείνο που αποκαλύπτει και αναδεικνύει την υπέροχη ποικιλία των χρωμάτων της δημιουργίας. Χωρίς το φως, όλη η κτίση βυθίζεται σε σκότη παγερά, θανατηφόρα. Χωρίς αυτό, δεν υπάρχει ζωή. Το ολόλευκο φως του Αναστάντος Χριστού αποκαλύπτει το πνευματικό κάλλος, την ωραιότητα του σύμπαντος. Και προσφέρει πληρότητα ζωής, που προεκτείνεται στην αιωνιότητα.

Ο νέος πλούτος των γνώσεών μας σχετικά με το φυσικό φως, το “κτιστό φῶς” (κατά τη θεολογική ορολογία) διευρύνει ακόμη περισσότερο τους συμβολισμούς και τις εκπληκτικές επιδράσεις του πνευματικού φωτός στον κόσμο. Το φυσικό φως, γενικά, είναι πολύ οικείο, αλλά συγχρονως ακατανόητο. Παρομοίως, ο Αναστάς Χριστός παραμένει γνωστός και οικείος, συγχρόνως όμως είναι απερινόητος και απρόσιτος ως προς τη θεία Του φύση. “Ὁ Θεός καλεῖται φῶς ὄχι ὡς πρός τήν οὐσίαν ἀλλά ὡς πρός τήν ἐνέργειάν Του” (Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς).

2.  “Τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρων και φωτίσαντα πάντα δεῦτε προσκυνήσωμεν”. Δεν αρκεί όμως να ατενίζουμε δοξολογικά τον αναστάντα Χριστό. Η Εκκλησία προτρέπει τον καθένα μας να προσλάβει προσωπικά το αναστάσιμο φως. “Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός”. Γιά να φωτισθούν τα πρόσωπα και οι καρδιές μας, που συχνά σκοτεινιάζουν από τη μελαγχολία και την κατάθλιψη. Με μια προϋπόθεση πάντοτε: Να επιμενουμε “τῇ πίστει τεθεμελιωμένοι καί ἑδραῖοι καί μή μετακινούμενοι ἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ εὐαγγελίου” (Κολασ. 1:23). Ανάλογα με τη δεκτικότητα πίστεως, ο καθένας μας απορροφά και χαίρεται το ζωογόνο πασχαλινό φως. 

“Όσο περισσότερο προχωρούμε προς την κάθαρση, τόσο πιο πολύ Το βλέπουμε (το Θειο Φως), -εξηγεί ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός,-  και όσο περισσότερο Το ατενίζουμε, τόσο πιο πολύ Το αγαπούμε, και όσο περισσότερο Το αγαπήσουμε, τόσο πιο πολύ Το αντιλαμβανόμαστε. Αυτό μας αποκαλύπτεται και γίνεται αντιληπτό• καθώς λίγο διαχέεται προς τα έξω”. (“Ὅσον ἄν καθαρώμεθα, φανταζόμενον, καί ὅσον ἄν φαντασθῶμεν, ἀγαπώμενον, καί ὅσον ἄν ἀγαπήσωμεν, αὖθις νοούμενον•  αὐτό ἑαυτοῦ θεωρητικόν τε καί καταληπτικόν• ὀλίγον τοῖς ἔξω ἐκχεόμενον”). 

Ας απολαύσουμε, λοιπόν, στα βάθη της ψυχής μας, προσωπικά, το πάλλευκο πασχαλινό φως. Το Πάσχα δεν είναι κάτι που περιορίζεται στο παρελθόν• είναι Γεγονός που αδιάκοπα ανανεώνει. 

3. “Τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν καί φωτίσαντα πάντα δεῦτε προσκυνήσωμεν”. Και στη συνέχεια, αδελφοί μου, ας μεταφέρουμε  το φως Του, όπως μεταδίδουμε το αναστάσιμο φως στη σβησμένη λαμπάδα του πλησίον, στο άμεσο ή ευρύτερο συγγενικό, κοινωνικό περιβάλλον. Και ακόμη, ας συμβάλουμε στο χρέος της Εκκλησίας για να μεταδοθεί το αναστάσιμο φως στις πιο λησμονημένες και αδικημένες γωνιές της οικουμένης. Καθώς επίσης, στα πολυφωτισμένα, με τεχνητό φως, πολυτελή καταλύματα, εκεί όπου οι ένοικοί τους βιώνουν το έρεβος της προσωπικής μοναξιάς, του εσωτερικού διχασμού και κενού, βυθισμένοι στην ολοσκότεινη νύκτα ανείπωτων παθών. 

Ο Χριστός επέμεινε ότι και όσοι μένουν εν Αυτώ, οι αληθινοί μαθηταί Του, οφείλουν να γίνουν “φῶς τοῦ κόσμου” (Ματθ. 5:14). Η λάμψη του δικού Του πνευματικού φωτός δεν συνδέεται με εκστατικές καταστάσεις• (νεοπλατωνικού, ινδουιστικού ή βουδδιστικού τύπου), αλλά με συγκεκριμένα έργα αγάπης. “Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα και δοξάσωσι τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς” (Ματθ. 5:16). Κάθε  πιστός -ιδιαίτερα σε κρίσιμες εποχές, όπως η σημερινή, έχει χρέος να εκφράζει την πίστη του με έργα αγάπης προς όλους ανεξαιρέτως, ιδιαίτερα σε όσους μαστίζονται από την ανέχεια, τον πόνο και την απόγνωση. Το ολόλαμπρο  φως της Αναστάσεως αφύπνησε τις συνειδήσεις ευγενών ψυχών σε διάφορα μήκη και πλάτη της γης κατά τη διάρκεια της ιστορίας, για να αγωνισθούν σθεναρά για την ελευθερία, την αλήθεια, τη συμφιλίωση, την αξιοπρέπεια των αδικουμένων ανθρώπων. 

Το λευκό του φυσικού φωτός αποτελεί, ως γνωστόν, σύνθεση διαφόρων χρωμάτων. Και το πάλλευκο φως του Αναστημένου Χριστού αναλύεται σε ποικίλους χρωματισμούς στη ζωή. Αυτό, λοιπόν, το φως καλούμεθα να το ακτινοβολήσουμε στην κοινωνία μας:

Φως ειρήνης, με τον εαυτό μας, με τους γύρω μας, με τον κόσμο ολόκληρο.

Φως δικαιοσύνης, αγωνιζόμενοι για μια δίκαιη κοινωνία σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο.

Φως αλήθειας, στη διερεύνηση της ιστορίας στην ανάλυση της κοινωνικής πραγματικότητος. 

Φως δημιουργικής πνοής, που ενθαρρύνει την πρωτότυπη σκέψη στις επιστήμες, τις τέχνες και στον πολιτισμό. 

Φως ελπίδος, για τη συμφιλίωση ανθρώπων και λαών. 

Φως αγάπης, όπως την προσδιόρισε ο Χριστός και όπως την βίωσαν όσοι Τον ακολούθησαν με συνέπεια. 

Φως από το ανέσπερο πασχαλινό φως, που αποκαλύπτει την τελική υπέρβαση της αμαρτίας και του θανάτου με τη δύναμη του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού.

*        *

Αυτό το ολόλευκο αναστάσιμο φως, με όλους τους χρωματισμούς του, ας  μας αφυπνήσει κατά τη φετεινή πασχαλινή περίοδο και ας οδηγήσει, πιστούς και ολιγόπιστους, σε μια νέα προσπάθεια για περισσότερη αλληλοκατανόηση, καταλλαγή, συναδέλφωση και δημιουργική πορεία.

Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να γιορτάσουμε το Πάσχα με ανανεωμένη την αγωνιστικότητα για μια κοινωνία αλληλεγγύης και συνευθύνης.  Χριστός Ανέστη!, αδελφοί μου. Η βεβαιότητα αυτή ας καταυγάζει την ύπαρξή μας με ολόλευκο φως ελπίδος για το παρόν και το μέλλον, το δικό μας, του τόπου μας, του κόσμου ολόκληρου.

+ Αναστάσιος

Αρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας

Αναστάσιος: Η Εκκλησία πρέπει να αρθρώσει λόγο κριτικό

Αναστάσιος: Η Εκκλησία πρέπει να αρθρώσει λόγο κριτικό

Αναστάσιος: Η Εκκλησία πρέπει να αρθρώσει λόγο κριτικό

Αναστάσιος: Η Εκκλησία πρέπει να αρθρώσει λόγο κριτικό

«Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει»

«Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει» είπε ο Ισπανός φιλόσοφος Τζόρτζ Σανταγιάνα και στη γενική του μορφή αφορά ολόκληρους λαούς. Εγώ λοιπόν θα προσθέσω πως όχι μόνο είναι καταδικασμένος να το ζήσει αλλά και να το ξεχάσει, με ότι αυτό συνεπάγεται όπως ιστορία, ήθη, έθιμα, γλωσσικούς διαλέκτους και παράδοση.

Παράδοση
Λένε πως η επίγνωση του προσδιορισμού της ταυτότητάς ολοκληρώνει τον άνθρωπο. Παρόλα αυτάσήμερα παρατηρούμε ότι οι νέοι όσο περνάει ο καιρός απομακρύνονται από τη παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αδιαφορία τους για την ταυτότητά τους, την καταγωγή και τις ρίζες αυτών και των προγόνων τους.

Ο λόγος αυτής της απαξίωσης από τους νέους για την παράδοση είναι κυρίως επηρεασμένος από το νεωτερικότητα και την παγκοσμιοποιήση που εισέβαλλε στη ζωή μας. Σημαντική αιτία της απομάκρυνσης από την παράδοση είναι και η έλλειψη αυτής της έννοιας από την εκπαίδευση. Ένας ακόμα σημαντικός λόγος της αποξένωσης από την παράδοση είναι ότι οι γονείς ποτέ δεν μίλησαν στα παιδιά τους για τον τόπο καταγωγής τους, τις ρίζες τους, τα ήθη και τα έθιμα τους. Με αυτό τον τρόπο οι γονείς απωθούν τα χρόνια του φτωχού πολιτισμού που βίωναν. Αν και φτωχά και δύσκολα όμως τα χρόνια εκείνα, η αναφορά στο τότε πολιτισμό γαλουχεί καλύτερα τη νέα γενιά καθώς ενέχει ήθη και αξίες πολύ πιο αθώες από τη σημερινή περίοδο.

Οι νέοι μένουν αδιάφοροι και μη γνωρίζοντας τι είναι η παράδοση, πέφτουν σε τρόπους ζωής αντιπαραδοσιακούς. Ακόμα, γίνεται και ένα άλλο σοβαρό λάθος. Δεν έχουμε καταλάβει οι περισσότεροι ακόμη τι είναι αυτό που λέμε παράδοση. Δεν μας το εξήγησαν και μας άφησαν ο καθένας μας να διαμορφώσει γι’ αυτήν μια προσωπική του άποψη. Συνήθως έχουμε την εντύπωση πως η Παράδοση είναι στενά δεμένη με το παρελθόν, είναι δηλαδή κάτι το παλιό, το σκουριασμένο, το «ντεμοντέ». Ετσι οι νέοι μας, κυρίως, αρέσκονται να φέρονται, να ντύνονται, να μιλάνε και να σκέπτονται μοντέρνα, νοιώθουν κάτι να τους απωθεί από την Παράδοση, μια και θα κινδύνευαν να χαρακτηρισθούν καθυστερημένοι, αν έδειχναν πως τη συμπαθούν.

Η σημαντικότερη για εμένα αιτία της αδιαφορίας για την παράδοση είναι και η εκρηκτική διάχυση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, όταν για παράδειγμα καθημερινά προβάλλουν ένα ξενόφερτο τρόπο ζωής βασισμένο στην υλική ευμάρεια, το μόνο που πετυχαίνουν είναι η προβολή λανθασμένων προτύπων ζωής που έχουν ως σκοπό να μετατρέπουν τον άνθρωπο σε ένα άβουλο πλάσμα που προσπαθεί όσο περισσότερο μπορεί να ικανοποιεί τις προσωπικές του ανάγκες αδιαφορώντας για τον συνάνθρωπο και την παράδοση.

Έχει καταντήσει να λέγεσαι γραφικός όταν τιμάς τις εθνικές γιορτές όπως πρέπει, να πηγαίνεις σε λαικά πανυγήρια στο χωρίο ακόμα και στην εκκλησία. Τα λαϊκά πανηγύρια ενώ αποτελούν κύριο συστατικό της διαιώνισης της παράδοσης, τυγχάνουν χλευασμού από τους νέους. Ξέρετε έχουν μαζευτεί πολλοί αδιόρθωτοι, αυτοί που αρνούνται να ορίσει κανείς τις μνήμες τους, από πού κρατάει η σκούφια τους, ποιοι είναι και που πάνε.

Παρελθόν
Τους αγώνες που δώθηκαν στο παρελθόν, οι νέοι αλλά και πολλοί φιλελευθέροι "μεγάλοι" , τείνουν να τους δυσφημήζουν για να κρύψουν την ανυπαρξία τους, θα πουν και πάλι πως δεν έγινε και τίποτα τότε. Ξέρετε εκείνοι οι αγώνες ήταν πηγαίοι, γνήσιοι, παλλαικοί. Άνθρωποι απλοί ήταν που ξεπέρασαν τον εαυτό τους για να μείνουν λεύτεροι. Αδάμαστοι στην ψυχή, στο πνεύμα, παντού. Γιατί κάτι έβγαινε μέσα από την ψυχή τους.

Το 1913-1914 φούντωσε ο αγώνας για να μείνει ενιαία η Ήπειρος, οργανώθηκαν ολάκερες τσέτες, όπως αυτή του Σπύρου Σπυρομήλιου στη Χιμάρα Σπύρου Ζέρβα στο Πωγώνι, Κολοβαίων στην Άνω Δερόπολη, Θύμιου Λιώλη, Παπά- Ντρέα στο Βούρκο και αλλού.

Μεγάλες και αιματηρές μάχες με πολλούς νεκρούς, όπως ο γνωστός ήρωας Λάμπρος Μπερούκας από το Χλωμό, ο Κωνσταντίνος Μάστορας και Κωνσταντίνος Δήμουλας από την Τσιάτιστα. Ποιός μπορεί να ξεχάσει ή να μην μάθει για τον Χρηστάκη Ζωγράφο ( πρός τιμήν του δώθηκε η ονομασία της ομώνυμης περιοχής του Ζωγράφου) από το Κεστοράτι της ΒΗ που παράτησε την αστική ζωή της Αθήνας για να σπεύσει στον αγώνα με τα αδέρφια του τους ΒΗπειρώτες. Τον αγώνα αυτό γιορτάζουμε κάθε 17 Φεβρουαρίου για την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου ( όρος που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τότε, καθώς η ήπειρος ήταν μία και ενοιαία ) και την υπογραφή του πρωτοκόλου της Κέρκυρας που δεν τηρήθηκε ποτέ.

Ποιός μπορεί να ξεχάσει τους Βορειοηπειρώτες της Φιλικής Εταιρίας για την αναγγένηση του Ελληνικού έθνους όπως τον Πάνο Μπιτζίλη απο τους Δρυμάδες Χιμάρας, τον Καρίλα Δημήτριο από τη Μοσχόπολη, τον Στέλιο Μιχάλη από τη Νίβιτσα, τον Χατζημιχάλη Νταλιάνη (των Δροσιλουτών της Κρήτης ) από το Αργυρόκαστρο, τον Ελευθεριάδη Βενιαμίν από τη Σέλτση της Δρυϊνούπολεως και πολλούς άλλους. Τον Σπύρο Μήλιο του 1821 από τη Χιμάρα , στρατηγό που πολέμισε στην πολιορκία του Μεσσολογγίου, διετέλεσε Υπουργός Στρατιωτικών και Υπουργός Ναυτικών, τον μπαρουτοκαπνισμένο σαν τον Κολοκοτρώνη. Τους Χιμαριώτες, Χρηστο Βάρφη εκατόνταρχο, Ζάχο Μήλιο χιλίαρχο και τον Τ. Τζουβέλη από το Κηπαρό Χιμάρας. Τους Αργυροκαστρίτες Γεώργιο Ιωάννου επικεφαλή στρατιωτών και τον υπαξιωματικό Αθανάσιο Βασ. Αργυροκαστρίτη.

Τους ΒΗ ευγέρτες αδερφούς Ζάππα από το Λάμποβο, Σ.Σίνα από τη Μοσχόπολη, Χ.Ζωγράφο απο το Κεστοράτι, Α.Αρσάκη από το Χοτάχοβο, Ι.Μπάγκα από την Κορυτσά, που με την δημιουργία του Ελληνικού κράτους (1830) συνδράμουν στην ανοικοδόμησή του. Οικοδομήματα και ιδρύματα όπως το Αστεροσκοπείο Αθηνών, τα Αρσάκεια εκπαιδευτήρια, η Ακαδημία Αθηνών, το Ζάππειο Μέγαρο υπήρξαν ορισμένες από τις δωρεές που τις οφείλει σε αυτές τις σημαντικές προσωπικότητες της περιοχής. Ιδιαίτερα η ιδέα της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων ξεκίνησε με ενέργειες του Ευάγγελου Ζάππα από τα μέσα του 19ου αιώνα.

Ποιός μπορεί να ξεχάσει ή να μην διδαχθεί από τη μέρα της 2ας Δεκεμβρίου 1945 στη Χιμάρα και τη στάση αντρών σαν αυτή του μπάρμπα Ανδρέα Ηλία Δήμα (ο οποίος πριν ακόμη ξεψυχήσει από τις σφαίρες των φονιάδων σκεπάστηκε ζωντανός με πέτρες από τους κομουνιστές), Μήλιο Πάνο, Γιάννη Σκούρα, Νίκο Κούτουλα( που θαρραλέα έλεγε στο δικαστήριο "Είμαι Έλληνας. Δεν ξέρω αλβανικά, φέρτε μου μεταφραστή." ), Ζάχο Λυκόκα και Πέτρο Γκόρο. Τότε που το Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας διεξήγαγε δημοψήφισμα, χρησιμοποιώντας το ως πρόσχημα για την νομιμοποίηση του πολιτεύματος της “Λαϊκής Δημοκρατίας” που ήθελε να επιβάλλει στη χώρα. Φυσικά το αποτέλεσμα ήταν προαποφασισμένο και κάθε αντίδραση θα καταπνίγονταν με οποιοδήποτε τρόπο. Παρ’ όλα αυτά όμως μόνο οι Χιμαριώτες, αποφάσισαν να αντισταθούν στην επερχόμενη σταλινική δικτατορία και προχώρησαν σε οργανωμένη αποχή από το κατ’ επίφασην δημοψήφισμα, η οποία έφτασε στο 97% των ψηφοφόρων της ηρωικής κωμόπολης.

Για αυτή την πατριωτική στάση τους, οι Χιμαριώτες εκείνης της εποχής, και ειδικά αυτοί που πρωτοστάτησαν στην αποχή, αντιμετώπισαν τις σκληρότερες διώξεις από το καθεστώς του δικτάτορα Ενβέρ Χότζα, με φυλακίσεις, εξορίες, εκτελέσεις, την αφαίρεση από τους κατοίκους της ελληνικής εθνικότητας και απαγόρευσε τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία της. Συγχωρέστε μας αλλά οι μνήμες κάποιων δεν σταματάνε σε πιό μαγαζί άραζαν αλλά χάνονται διαμέσου των αιώνων.

Συνοψίζοντας, οι νέοι είναι απαραίτητο να στραφούν προς την παράδοση για την υιοθέτηση των σωστών προτύπων στη πορεία της ζωής τους. Αυτό θα το πετύχουν με την επίγνωση της καταγωγής τους, του παρελθόντος τους, των ηθών και των εθίμων τους μέσα από τα παραδοσιακά τραγούδια τους παραδοσιακούς χορούς και τη θέληση για εκμάθηση της ιστορίας τους. Οι γονείς εδώ πρεπεί να βάλουν και αυτοί το λιθαράκι τους. Η Βόρειος Ήπειρος κυνδινεύει να λησμονηθεί. Η αδιαφορία τόσο των νέων όσο και η λάθος συμπεριφορά των παραγόντων της Ελληνικής Εθνικής μειονότητας οδεύει στο μαρασμό αυτής. Μην αφήσετε να συμβεί αυτό και κάνατε το χατήρι του Κίσινγκερ και των Αλβανών. Έχουμε παρελθόν και παράδοση να ζηλέψουν όλοι και όχι να ντρεπόμαστε γι' αυτο, και μόνο αν γνωρίζοντας αυτά , θα φτάσουμε το θέμα της ΒΗ, εκεί που δεν πήγε ποτέ και οι νέοι πρέπει να είναι μπροστά πια στον αγώνα αυτό

Πηγή: www.himara.gr